Hoe vaak komt het voor dat jij een eetbui tegen probeert te houden? Tegen jezelf zegt: ‘Niet aan denken.’ Of ‘Ga iets anders doen, dan gaat het wel over.’ ‘Concentreer je nu gewoon op iets anders.’
Waarschijnlijk heb je hier heel veel frustrerende ervaringen mee. Want je steekt er heel moeite en energie in, en dan werkt het ook nog eens niet. En ik ben bang dat je dan ook nog eens jezelf op de kop geeft omdat het niet gelukt is. Dubbel au!
Dat onderdrukte emoties tot emotie-eten kan leiden, is bekend. En in de praktijk is het voor velen maar een ongrijpbaar verschijnsel. Je voelt je ongedurig. Je voelt een onweerstaanbare drang en grijpt naar eten. Om wat voor emoties gaat het eigenlijk? Waar gaat het nu eigenlijk echt om?
Jessica is helemaal klaar met alle diëten en voedingsadviezen. Ondanks dat ze graag wil afvallen. En dat dat ook nodig is. Want door 5 keer op en neer jojo-en is ze steeds zwaarder geworden.
Eten omdat je moe bent.
Of om een bepaalde onrust te verdrijven.
Omdat je een rotdag hebt gehad.
Omdat…
Ooit hebben we geleerd dat aardige mensen niet boos zijn. Of sterke mensen niet verdrietig. Als je hiervan overtuigd bent, dan denk je dat er iets mis met jou is als je wel boos, verdrietig, moe of verveeld bent. het is dus niet zo raar dat je ze dan niet wilt voelen. Je drukt ze weg en ervaart een vage spanning of onrust. En die willen we weg eten.
Maar wat als die ‘negatieve’ emoties je eigenlijk iets positief willen vertellen?
Tja, daar gaan we weer. De hele dag thuis met de verleiding in de kast. Tijdens de eerste lockdown zijn veel mensen aangekomen.
En dat is niet zo raar. Het leven is saai, we missen vrienden en familie en allerlei uitjes en activiteiten zijn niet mogelijk. Sommigen van ons maken zich zorgen over gezondheid of werk. Voor we het weten, staan we voor de koelkast om dat nare gevoel weg te eten. Daarna volgt het schuldgevoel.
Gelukkig kan dat ook anders. In deze blog 4 tips om eetbuien te voorkomen bij thuiswerken.
Suzanne vraagt zich af of ik haar wel kan helpen. Ze heeft al zo veel gedaan, en niets heeft echt geholpen. Waarom zou mijn aanpak dan wel helpen?
Ze heeft een matig overgewicht en een verleden van jojo-en. Ze kent alle diëten en is een aantal keer flink afgevallen. En helaas ook weer aangekomen. Ze is bang om nu opnieuw aan te komen en wil ook weer wat afvallen. Maar nu blijvend.
Eigenlijk is ze de hele dag met eten bezig. Eet ze wel goed? Wel gezond? Ze is bang om iets lekkers te nemen omdat ze dan direct doorslaat naar veel te veel. Haar dagelijks eetpatroon is superslank. Zo slank, dat ze vaak honger heeft. Dat verbaast me niets. Haar eetpatroon is in feite een streng dieet. Helaas heeft ze dit zelf niet door; ze heeft zoveel diëten gedaan dat ze een streng dieet ziet als normaal.
Troost jij jezelf met eten? Is het een beloning na een dag hard werken? Of eet je als je je rot voelt? Dan ben je zeker niet de enige. Veel mensen nemen ’s avonds koek, een wijntje, of kaas om lekker mee te ontspannen. Of ze nemen iets lekkers als ze verdrietig, moe of gestrest zijn.
Als je jezelf beloont met kleine porties en er geen last van hebt, is dit geen enkel probleem. We kunnen lekker genieten van een wijntje of een schaaltje chips. Het wordt anders als je iets lekkers moet nemen als je je rot voelt. Of als je de rem kwijt raakt als je eenmaal bent begonnen met eten. De chocolade of kaas wordt dan gebruikt als troost. Helaas werkt dit vaak niet zo goed. Als de koek of kaas op is, komt het originele rotgevoel weer terug. Plus een schuldgevoel omdat je te veel hebt gegeten.
Stel je eens voor. Wat als die lekkere trek er niet was. Wat als die stem die steeds zegt: ‘Er is nog chocolade....’ er niet zou zijn. Als die stem niet luider zou worden als je hem probeert te negeren: ‘Ik moet chocolade! Nu!’ of ‘Ik verdraag deze onrust niet. Ik kan dit echt niet. Ik moet nu....’
Hoe zou het zijn als die stem er niet meer was? Als je die eeuwige strijd niet aan hoeft te gaan. Dat je gewoon, zonder moeite, een appel neemt in plaats van chocolade. Hoe heerlijk is dat?
Ben jij een emotie-eter? Dan is dit vast heel herkenbaar:
Je bent vriendelijk en hartelijk. Je hebt veel aandacht voor anderen. Je werkt hard en bent loyaal naar je werkgever. Je huishouden is aardig op orde, hoewel je zelf vindt dat het beter kan. Je zorgt goed voor je kinderen. En voor je partner, je ouders, je vrienden en vriendinnen.
Kortom: niemand komt iets te kort. Je omarmt de hele wereld.
Of…. Ik mis nog iemand.
Want zo goed als je voor anderen zorgt, zo moeilijk vind je het om voor je eigen behoeften te zorgen. Hoezo ben jij belangrijk? Hoezo kun jij je partner vragen om een avond voor de kinderen te zorgen zodat jij iets leuks kunt doen? Hoezo kun jij tegen je werkgever zeggen dat je nu géén ruimte hebt voor die extra klus? Hoezo kun je de boel de boel te laten en lekker in het zonnetje zitten?
Madelon is echt wanhopig als ze zich bij me aanmeldt vanwege eetbuien. Ze probeert al jaren af te vallen en heeft al allerlei diëten geprobeerd. En eigenlijk is haar stress rond eten alleen maar groter geworden. Want ze weet toch wat ze moet doen? En waarom lukt het dan niet?