Hoe vaak komt het voor dat jij een eetbui tegen probeert te houden? Tegen jezelf zegt: ‘Niet aan denken.’ Of ‘Ga iets anders doen, dan gaat het wel over.’ ‘Concentreer je nu gewoon op iets anders.’
Waarschijnlijk heb je hier heel veel frustrerende ervaringen mee. Want je steekt er heel moeite en energie in, en dan werkt het ook nog eens niet. En ik ben bang dat je dan ook nog eens jezelf op de kop geeft omdat het niet gelukt is. Dubbel au!
Stel je eens voor. Wat als die lekkere trek er niet was. Wat als die stem die steeds zegt: ‘Er is nog chocolade....’ er niet zou zijn. Als die stem niet luider zou worden als je hem probeert te negeren: ‘Ik moet chocolade! Nu!’ of ‘Ik verdraag deze onrust niet. Ik kan dit echt niet. Ik moet nu....’
Hoe zou het zijn als die stem er niet meer was? Als je die eeuwige strijd niet aan hoeft te gaan. Dat je gewoon, zonder moeite, een appel neemt in plaats van chocolade. Hoe heerlijk is dat?
Eetbuien en emotie-eten. Steeds opnieuw heel veel snoepen terwijl je dat niet wilt. En je je steeds weer voorneemt het niet meer te doen. Wat gebeurt er dan toch?
Waarschijnlijk vind je het moeilijk om deze vraag te beantwoorden. Het is iets vaags… Een spanning, een onrust… Maar waar het nu precies om gaat?